[zegata]

Albert Einstein, gdy rosła jego popularność, miał powiedzieć: „Wszyscy mnie lubią, ale nikt mnie nie rozumie”. W istocie jego życie pełne było zagadek i trudno było interpretować jego słowa i opinie. Wiele jego mylących wypowiedzi nie pozwala na jasne określenie, czy był ateistą czy nie, a także jakie było jego spojrzenie na ludzką moralność.

Einstein często ubolewał nad tym, do czego może doprowadzić człowiek. Wiele razy zaznaczał, że błędy tego świata wynikają ze strachu oraz głupoty. Brzydził się osobami niemoralnymi, ale jednocześnie promował życie według własnego „widzimisię”. Choć krytykował wszelki przejaw zła, historia jego pierwszego małżeństwa z Milevą Mirić nie należy do chlubnych. Jego pierwsze dziecko zostało najprawdopodobniej oddane przez jego żonę do adopcji, sam Albert nie oponował. Jako mąż w późniejszych latach nie stanowił dobrego przykładu. Odszedł od żony dla kochanki – swojej dalekiej kuzynki. Nim jednak się rozwiódł, życie z nim nie było usłane różami. Sporządzał swojej żonie listę z zakazami. Nie mogła m.in. odzywać się do niego nie pytana.

Albertowi Einsteinowi przypisuje się współudział w użyciu bomby atomowej podczas II wojny światowej. W 1939 roku, parę miesięcy po odkryciu zjawiska rozszczepienia uranu, w liście do prezydenta Stanów Zjednoczonych, Franklina Roosevelta, wyraził jasne stanowisko – nakłaniał do prac nad opracowaniem bomby nuklearnej. Jak tłumaczył później, był to jego największy błąd życiowy. Został jednak rozgrzeszony – chciał, by USA ubiegła Niemcy. Szybko zrozumiał, że jego rodak - Adolf Hitler jest nieobliczalny.

Do 1933 roku był jednak zdeklarowanym pacyfistą. Mimo doświadczenia życiowego jakim była I wojna światowa, negował użycie siły w jakimkolwiek konflikcie. Wielokrotnie stwierdzał, że jeśli kiedykolwiek przyjdzie mu walczyć, zawsze odmówi tej „służby”. W swoich wypowiedziach, często nawoływał do odmowy noszenia broni. Na początku lat 30., gdy Adolf Hitler zdobywał umysły Niemców i wchodził na arenę polityczną, Einstein zrozumiał, że agresję można pokonać jedynie agresją, mimo że brzydził się przemocą. Wtedy zrozumiał, że nauka powinna w tym pomagać, choć nie zdawał sobie sprawy z możliwych konsekwencji naukowych odkryć.